Obliczając wpółczynnik ACR (ang. acute to chronic ratio) można ustalić, czy obciążenia treningowe (a dokładniej objętość) nie narastają zbyt szybko, a co za tym idzie – czy nie zwiększa się realnie ryzyko kontuzji. ACR oblicza się poprzez podzielenie sumy obciążeń ostatniego tygodnia przez średnią z sum ostatnich 4 tygodni (przykład poniżej). Skala wyników przedstawia się następująco:

• <0.8: zbyt niskie obciążenia treningowe,
• 0.8 – 1.2: optymalne obciążenia treningowe,
• 1.2-1.5: zwiększone ryzyko przeciążeń,
• >1.5: wysokie ryzyko przeciążeń.

Z tego współczynnika najczęściej korzystają biegacze, dlatego za przykład weźmy właśnie ten sport. Na przestrzeni kolejnych tygodni suma przebiegniętych kilometrów wynosiła odpowiednio 50, 55, 50 i 70 (ostatni tydzień jest tym najświeższym, więc to do niego się odwołujemy). Po podzieleniu 70 przez wartość średnią (57.5) otrzymamy wartość ACR = 1.24 co oznacza zwiększone ryzyko przeciążeń.

Przegląd badań dotyczących ACR: https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32158285/

Ograniczenia: każda z wartości musi być liczbą (brak jednostki wiąże się z różnymi zastosowaniami – dla biegacza będą to kilometry, dla trójboisty tonaż treningowy).